Another week in Afrika

Weer even een verhaaltje om jullie up to date te houden!

Vorige week vrijdag werden we uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. We hadden er eigenlijk niet heel veel zin in, maar een lekker Gambiaanse maaltijd slaan we natuurlijk niet af! Zoals jullie misschien wel gezien hebben op de foto op facebook staan veel wegen onder water, een modderbende. Daarom moet je op sommige stukken balancerend over stenen naar de overkant van de weg om geen natte, vieze voeten te krijgen. De heenweg ging dit prima aangezien het licht was. We konden ons geluk niet op toen we aankwamen en het eten al klaar was! We kregen spaghetti met kip in een sausje. Zie het als kip kerrie maar dan met spaghetti. We waren lekker aan het smikkelen toen plotseling de stroom in heel Banjul uitviel. Het was zo donker dat we niets meer konden zien. Er werd een kaarsje tevoorschijn getoverd en daar moesten we het maar mee doen. We konden amper zien wat we aten. Binnen een mum van tijd brak het zweet ons uit aangezien we met z'n allen in een heel klein kamertje zaten en de ventilator ook was uitgevallen. Aangezien de koelkast het nu ook niet meer deed, kregen we gelijk na het eten de verjaardagstaart. Nou ja taart? Het was zo'n viennetta ijsstam. Heerlijk maar wel heel zacht! Toen we 's avonds laat terug naar huis liepen moesten we weer balancerend over de stenen. Dit maal tien keer lastiger want het was hartstikke donker! Tot drie keer toe hoorden we 'plons' en stond Charlotte weer in een plas water. 

Zaterdagavond zijn we voor het eerst wezen stappen. We gingen naar Senegambia, dit is het toeristische uitgaansgebied. In een restaurantje met life muziek gingen we wat drinken. Dit was de eerste keer dat we meerdere blanken zagen, heel gek! Nog niet eerder was het sekstoerisme zo duidelijk zichtbaar als hier. Zo zagen we een Engelse vrouw van zestig jaar zoenen met een Gambiaan van amper twintig. Jakkie. Daarna gingen we naar 'the club', een soort discotheek. Hier werd muziek gedraaid uit de jaren negentig. Het was een leuke avond maar heel anders dan in Nederland.

Maandag begon onze stage op de post-natal ward. Alle vrouwen die ene keizersnede hebben gehad komen op deze afdeling. De afdeling was overvol, er lagen zelfs meerdere vrouwen in een bed. Naast schrijfwerk en medicatie verstrekking was er voor ons niets te doen. Daarom besloten we om een extra weekje labour ward te doen, omdat we hier zoveel dingen zien die we in Nederland niet te zien krijgen. 

We hebben deze week veel bevallingen gezien, de bijzondere dingen zullen we vertellen. Op woensdag zijn er drie kindjes met een keizersnede ter wereld gekomen. Het eerste kindje had een waterhoofdje en een open ruggetje, zij had dringend zuurstof nodig. Even later werd een tweede kindje binnengebracht. Dit kindje was veel te vroeg geboren en had ook zuurstof nodig. De verloskundige vond dat het veel vroeg geboren kindje meer recht had op zuurstof omdat het andere kindje al zoveel mankeerde. Bizar toch? Twee pasgeboren kindjes die in strijd zijn om het enige zuurstofslangetje. De kindjes werden later deze dag naar de neonatologie gebracht. 

Dezelfde dag werd nog een derde kindje via een keizersnede ter wereld gebracht. Dit kindje bleek geen hartslag en ademhaling te hebben. De verloskundige begon meteen met reanimeren en het toedienen van zuurstof. Met twee vingers drukte ze zachtjes het borstkastje omlaag. Wij hadden de hoop al opgeven maar na een tijdje bleek de hartslag toch op gang te zijn gekomen. De verloskundige sprak bemoedigende woordjes naar het kindje uit en na een half uur begon het kindje ook zelfstandig te ademen. Toen het kindje uiteindelijk begon te huilen begon iedereen opgelucht te lachen. 
 
Aankomende week zullen we stage lopen op de Accident and Emergency, de eerste hulp. Hier hebben we veel zin in! 

Tot volgende week!!